توسعه اقتصادی چیست و راه صحیح نیل به آن کدام است؟ این پرسش مکرر تمامی کشورهای توسعه نیافته میباشد که سالهاست درگرداب توسعه نیافتگی گرفتارند. اگرچه بسیاری از این کشورها درهمان مراحل نخستین توسعه درجا میزنند و هنوز الگوی مناسب برای توسعه را نیافته اند اما غالباً به این باور رسیده اند که هرالگوی مناسب برای نیل به توسعه و هرتعریف صحیحی از فرآیند توسعه را باید در واژه صنعت و صنعتی شدن جستجو نمود. مطالعات روستو( Rostow )، کوزنتس Kuznets) ) و چنری ( Chenery ) و دیگران نشان میدهد که کشورهای توسعه یافته امروز از طریق صنعتی شدن و گذشتن از مراحل مختلف به این مرحله از توسعه اقتصادی دست یافته اند. هرچند این نظریه در مورد الگو قراردادن راه توسعه کشورهای صنعتی،امروز برای کشورهای درحال توسعه از نظر طی مراحل مختلف صنعتی شدن مورد انتقاد قرارگرفته شده است، ولی در مورد لزوم صنعتی شدن اختلاف نظری بین اقتصاددانان وجود ندارد.
امروزه در راستای توسعه یافتن سرزمین های مستعد اعتقاد بر این است که مناطق آزاد می توانند تکنولوژی و مدیریت سرمایه را به کشور وارد نموده عوامل تولید داخلی را با علم و دانش فنی نوین تلفیق کرده و کشور را در مسیر توسعه و همسو با اقتصاد جهانی قرار دهند. مناطق آزاد وسیله ای برای ورود به بازارهای جهانی و بهره گیری از برتریهای نسبی اقتصاد داخلی در بازرگانی بین المللی بوده و باید به عنوان تسریع کننده ارتباط اقتصاد ملی با اقتصاد جهانی بکار روند. چنین طرز تفکری موجب می شود که از این مناطق به عنوان ابزاری برای توجیه رفع موانع ضد توسعه ای یاد گردد . کشور ما در مواجهه با ورود به بازار بزرگ و با کیفیت جهانی ، راه ورود را یافته و با ایجاد مناطقی تحت عنوان مناطق آزاد و مناطق ویژه توانسته است با جذب سرمایه گذاران خارجی و تولید کسب و کارهای جدید و با اشتغال زیاد ، برخی از معضلات موجود در کشور را پایان دهد . انتظار می رود با گسترش مناطق آزاد و ویژه ی اقتصادی و ایجاد فضا برای اقتصاد باز ، با حمایت های دولتی به فضای توسعه ای ، ریشه کن نمودن بیکاری و افزایش تولید ناخالص ملی و خروج از وابستگی به نفت قدم گذارد.
